|
'DE MENS EN ZIJN GEDOE'
Christien Peursum - Schilderijen
Vraag mensen niet meteen waarom ze doen wat ze doen. Als ze er over gaan nadenken houden ze misschien wel op met hun gedoe. En dat zou jammer zijn. Want dat gedoe van alledag kan zo mooi zijn. Daar gaan veel schilderijen van Christien Peursum over.
Een mooi voorbeeld is 'Waar gaan we met de boot naar toe?'. Twee mannen lopen onder een omgekeerde roeiboot door een weiland. Een eindeloos weiland. Wat heeft het in vredesnaam voor zin om daar met een boot te sjouwen, vraag je je af. Misschien heeft het wel geen zin. Misschien lopen ze daar wel gewoon en weten ze ook zelf niet waarom.
In haar schilderijen verbeeldt Peursum eigenlijk niets anders dan de klassieke mythe van Sysiphus; de mens die eindeloos dezelfde steen de berg op rolt, wetende dat die steen vanaf de top alleen maar weer naar beneden kan rollen. En daar toch altijd maar weer mee doorgaat. Jaar in jaar uit. Een leven lang. Generatie op generatie. Altijd maar dat gedoe.
Terwijl schrijver Albert Camus een filosofisch essay nodig had om een positieve draai aan dat Sysiphus-verhaal te geven, doet Christien dat met de aanblik van haar schilderijen. Ja, de mensen zijn schijnbaar doelloos bezig. Maar hun doelloosheid is kleurig en vrolijk. Hun doelloze gedoe is doel op zich geworden. En dat is niet niks.
De mensen op de schilderijen van Peursum tobben en genieten tegelijkertijd. Ze feesten en zonnen. Ze drinken thee, varen, fietsen, draven in het rond, en rennen alle kanten uit en staan iedere morgen weer op. Kortom druk bezig met hun gedoe. |
Sluiten | naar boven | Beeldmatriaal
|
|
Biografie |
|
|
|
|
1946
|
geboren in Westzaan
|
|
1965
|
Kunstacademie Utrecht
|
|
1966-67
|
Rietveld Academie
|
|
|
Amsterdam Woont en werkt in Haarlem sinds 1967 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Tentoonstellingen, een keuze: |
|
|
|
|
1966
|
De Schuur, Zaandam
|
|
1972
|
Groepstentoonstelling in het Weefhuis, Zaandïjk, wandkleden
|
|
1974
|
Groepstentoonstelling in de Vleeshal, Haarlem
|
|
1977
|
Raadhuis, Aalsmeer
|
|
1982
|
SBK, Haarlem
|
|
1982
|
Het Grote Bos, Doorn, Zaans stikwerk
|
|
1992
|
Kunstuitleen, Hoorn
|
|
1995
|
Kunstuitleen SBK, Haarlem
|
|
1997
|
De kleine Zaal, Vishal, Haarlem, Installatie
|
|
1997 |
Galerie Klerkx en Van Heersden, Haarlem 'troppo, troppo, poco, basta' schilderijen
en sculptuur
|
|
1997
|
in Galerij d'Eglantier, Amsterdam.
|
|
1997
|
Kunstlijn Galerie T, Haarlem
|
|
1999
|
Chess Haarlem
|
|
2000
|
Open atelierroute Bollenstreek 2000, Kunstuitleen Hillegom
|
|
2000
|
Christine Peursum Schilderijen en Beelden, Concertgebouw Haarlem
|
|
2000
|
Kunstlijn Haarlem, Kunstenaars in de wijk....
|
|
2002
|
Kunstmanifestatie '1000 eilandenrijk' met 24 kunstenaars, Broek op Langedijk.
|
|
2002
|
Terug van weggeweest! zeventien kunstenacrs uit de Zaanstreek
|
|
2003
|
Hoogheemraadschap Edam
|
|
2003
|
Groepsexpositie Het Oude Slot, Heemstede
|
|
2003
|
De buren in de gang, kunst in de Doopsgezinde kerk. Haarlem
|
|
2004
|
Schilderijen en beelden Stichting tentoonstellingen Kennemer Theater, Beverwijk
|
|
2004
|
Slot Zeist te Zeist
|
|
2004
|
Schilderijen in 't Weefhuis, Nuenen
|
|
2006
|
Expositie SBK, Kunstcentrum Haarlem, vanaf 5 november
|
|
2007
|
Expositie De Groene Poort, Middenbeemster
|
|
2007
|
Oxford, Engeland
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Werk. in bezit van: |
|
|
|
|
|
Frans Halsmuseum Haarlem,
|
|
|
Albert Heijn Zaandam,
|
|
|
VNU Haarlem,
|
|
|
Chess Haarlem,
|
|
|
Stadhuis Haarlem,
|
|
|
Medical Centre New York,
|
|
|
en particulieren. |
Sluiten | naar boven | Beeldmatriaal
Ik wilde daar graag debuteren omdat de sfeer me aansprak en de tentoonstellingen bijna altijd werden gerecenseerd. De expositie leverde me m'n eerste tekenopdracht op. Ik was zo trots.
Een echtpaar vroeg me een tekening te maken naar een foto van hun overleden kind. Een moeilijke opdracht voor iemand die net begint. Ik heb een houtskooltekening gemaakt en kreeg daar een enorm bedrag voor, meer dan een maandsalaris. Samen met Hannes Kuiper, toen al mijn vriend, reisde ik naar Zaandam om hen de tekening te brengen. Ik zal dit bezoek nooit vergeten. De intense spanning die er heerste toen ik de tekening op tafel legde. Ineens stond de vrouw op en liep gehaast weg. Ik schrok en dacht dat ze boos was en de tekening niet mooi vond. In werkelijkheid bleek de afbeelding haar zo aan te grijpen dat ze haar emoties niet kon beheersen. Veel later, in 1977 toen wij onze zoon Bas verloren, begreep ik de gevoelens van de vrouw pas goed en snapte ik hoe groot de kracht van een tekening kan zijn. Het hart raken, is voor mij wezenlijk in de kunst.
Westzaan
Ik ben in 1946 in Westzaan geboren als jongste van zes kinderen. Ik voelde me
anders dan mijn broers en zussen. Vaak heb ik gedacht dat ik als kind in het
verkeerde gezin terecht was gekomen. Ik scheel twintig jaar met mijn oudste zus.
Mijn vader was timmerman en hij werkte in de fabriek van zijn zwager. Mijn moe-
der kwam uit een socialistisch nest en had een grote liefde voor muziek
en theater. Mijn vader was gereformeerd opgevoed en als vanzelf gingen
alle kinderen naar de School met den Bijbel. Die school heeft een belang-
rijke rol in mijn jeugd gespeeld. Het was een strenge school en aan de
gepreekte predestinatie viel niet te ontkomen. Daar houd je een gevoel
van schuld aan over en het besef steeds te kort te schieten. De school
stond in schril contrast met de politiek maatschappelijke koers die mijn
ouders na de oorlog zijn gevolgd.
Ze werden actief in de gemeenteraad en raakten midden jaren '50 betrokken bij de oprichting van de PSP, de Pacifistisch Socialistische Partij, één van de partijen die later is opgegaan in Groen Links. Het ging mijn ouders vooral om het pacifisme. Ze waren tegen de dienstplicht. Mïin
|
Sluiten | naar boven | Beeldmatriaal
|
|